Wyruszyliśmy z Dunedin (najbardziej znana plaża tego miasta to Saint Clair) i udaliśmy się na południe, do regionu Catlins, gdzie znajduje się nabrzeżny rezerwat lasów deszczowych. Odwiedziliśmy miejscowości: Owaka, Papatowani, Waikawa, Tokanui i Catlins – mekkę surferów. Dalej leży Te Anau (miasto z jeziorem o takiej samej nazwie), brama do Fiordlandu, m.in. do Zatoki Milforda, ze słynnymi jeziorami lustrzanymi po drodze. Stamtąd pojechaliśmy do Arrowtown (stara miejscowość we francuskim stylu kolonialnym, założona jako górnicze miasteczko znane m.in. z gorączki złota – jest tam nawet pozostałość kopalni tego kruszcu na świeżym powietrzu), a następnie do Queenstown nad wielkim jeziorem Wakatipu (to nowozelandzkie Zakopane ze stokami narciarskimi oraz lotniskiem, które zapewnia połączenie głównie z Australią). Następnie była Wanaka (miasteczko i najsłynniejsze jezioro na Wyspie Południowej, ze względu na piękne widoki mekka osób biorących ślub), a po drodze jeszcze Cardrona, czyli miejscowość powstała jako punkt postojowy dla górniczych karawan. Do dzisiaj przetrwał zajazd, a obok niego – destylarnia whisky i biustonosze wiszące na płocie wzdłuż drogi (atrakcja turystyczna o nie do końca jasnym pochodzeniu).

W końcu przybyliśmy do regionu Westland na zachodnim wybrzeżu. Zwiedziliśmy tam miejscowość Jacobs River nad rzeką Jacobs, lodowce Fox i Franciszka Józefa, a po drodze szlak Blue Pools, potem zaś jezioro Matheson i las deszczowy. Jedzie się skrajem masywu Alp Południowych, z najwyższymi górami Nowej Zelandii – Górą Cooka (3724 m n.p.m.) i Górą Tasmana (3497 m n.p.m.). Dalej były Hokitika (miasteczko kolonialne z bardzo oryginalnym wejściem na plażę) oraz niewielka miejscowość Punakaiki, słynąca ze Skał Naleśnikowych. Biegnącą w poprzek wyspy przez Kumarę i Otirę autostradą o tej samej nazwie (są tam znane nowozelandzkie ośrodki narciarskie) dotarliśmy wreszcie do Christchurch, skąd wróciliśmy do Dunedin (po drodze była jeszcze plaża w regionie przybrzeżnym; o znajdujących się na niej głazach Moeraki powstała ciekawa maoryska legenda, która głosi, że to resztki wyposażenia z wraku statku Araiteuru).