Nazywam się Sławomir Galicki. Jestem emerytowanym oficerem WP (ppłk rez.) i dziennikarzem. Na emeryturę wojskową odszedłem w listopadzie 2002 roku. Na dziennikarską – jeszcze nie. Obecnie stale współpracuję z miesięcznikiem myśliwych i sympatyków łowiectwa „Brać Łowiecka”.

W 1990 r. ukończyłem studia podyplomowe na Uniwersytecie Warszawskim w Instytucie Dziennikarstwa (dwuletnie, stacjonarne) i podjąłem pracę w mediach resortu obrony narodowej.

W trakcie pobytu w Iraku w latach 2003–2004 przesyłałem korespondencję do dwutygodnika „Wojska Lądowe” oraz tygodnika „Angora”. Po powrocie z Iraku „Angora” publikowała w odcinkach moją pierwszą książkę „Orły na piasku”, która w całości ukazała się jako „Zapiski z Al-Kut”. Jestem autorem jeszcze pięciu książek (w tym wydanej z okazji dwudziestolecia WKŁ „Basior” w Krakowie). Ostatnia z nich, pt. „Polowanie”, wyszła w sierpniu 2020 roku.

Z Rodgerem Hancockiem po raz pierwszy zetknąłem się w Krakowie, podczas wesela mojej córki i jego przyjaciela. Moja wizyta w Nowej Zelandii na przełomie lutego i marca 2020 r., której pokłosiem jest opowiadanie otwierające niniejszy blog, to nasze drugie – i mam nadzieję, że nie ostatnie – spotkanie.

Mieszkam w Krakowie. Jestem myśliwym i członkiem PZŁ od stycznia 1981 roku. Obecnie poluję w Małopolsce oraz Bieszczadach. W listopadzie 2020 r. Zarząd Okręgowy PZŁ w Krakowie obdarzył mnie zaufaniem i powierzył mi funkcję kierownika OHZ-etu w Zatorze, którą pełniłem do kwietnia 2021 r.

Darz Bór!
Sławomir Galicki (sgalicki@wp.pl)